حساب من 
یک کلاس یوگا برای بزرگسالان پر از حرکات وارونه است – سگ سر پایین ، چرخ و ایستادن خم به جلو دائماً افزایش می یابد. اما وقتی نوبت به ایستادن روی سر ما یا امتحان کردن ایستادن روی دست می رسد ، ما بزرگسالان کمی نگران می شویم. به نظر می رسد ترس همه جا را فرا گرفته است. یک معلم خوب ما را طی مراحلی که برای امتحان این وضعیت ها باید انجام دهیم، راهنمایی می کند. و مراحلی وجود دارد. ما این وضعیت های چالش برانگیز را به تدریج و با گذشت زمان پیدا می کنیم – گاهی اوقات ممکن است سال ها طول بکشد. معلم در صورت نیاز به حمایت به ما کمک می کند و به ما کمک می کند تا با وجود ترس، نفس راحتی بکشیم. من حدس می زنم که ما بیشتر از افتادن ، از آسیب رساندن به سرمان یا احمق به نظر رسیدن، می ترسیم. جالب است که در لبه خود بازی کنیم و متوجه شویم که چگونه با تمرین، موانع احساسی مانند ترس، قدرت خود را از دست می دهند و به آرامی از بین می روند. کار به اندازه جسمی ، ذهنی و احساسی است.
یوگای کودک هم وارونه می شود!
بچه ها عاشق رفتن به حرکات وارونه هستند. آنها در آن مکان جادویی هستند که احساس شکست ناپذیری می کنند. آنها دائماً زمین می خورند، اما هیجان وارونه شدن ارزشش را دارد! شما نمی توانید جلوی چرخیدنیک دستگیره توسط یک کودک 6 ساله یا چرخاندن چرخ دستی در زمین بازی را بگیرید. یک کودک نوپا را به مدت 10 دقیقه تماشا کنید و معمولاً یک ایستادن روی سر در ترکیب کارهای وی وجود دارد، اغلب در وضعیت سگ سر پایین. درست است که بچه های زیر 8 سال قدرت کافی برای حفظ این وارونگی کامل را برای مدت طولانی ندارند، اما اجازه را نمی دهند سرشان مانع از حرکت شود. آزادی ترس آنها الهام بخش است!
هنگامی که آگاهی نسبت به فضای پیرامونی به طور کامل توسعه می یابد، آموزش حرکات ایستادن روی دست را در حدود 8 سالگی با بچه ها شروع می کنم و می توانم اشتیاق همه را در کلاس برای آنها کنترل کنم! برای شروع از دیوار استفاده کنید و همه را با وضعیت دلفین از چند جلسه قبل آماده کنید.
